เตนล์คิดว่าการที่เขามาภูเก็ต แม่งเป็นอะไรที่โคตรพลาด
ในสองวันแรกที่เขามา เขามีความสุขมากจริงๆกับการนอนแช่ฟังเสียงทะเล คุยกับพี่โดยอง ขับรถเช่าตระเวนหาร้านอาหารกินกัน ลงไปเล่นน้ำและจบท้ายด้วยการmake loveกัน
แต่ในวันที่ 3 แม่งเป็นอะไรที่โคตรเฮงซวย
"ไง"เสียงทุ้มดังขึ้นด้านหลัง เป็นเสียงที่เตนล์รู้ดีว่าเป็นเสียงของใคร ตอนนี้เป็นเวลาตี 3 เตนล์ลงไปด้านล่างมาเพื่อซื้อน้ำและขนมเพราะเกิดหิวกลางดึก แต่กลับเจอไอ้บ้านั่นบนโถงทางเดิน
"เชี่ย มึงมาได้ไง"เตนล์ตกใจจนเผลอปล่อยถุงขนมในมือทิ้ง เขาเตรียมตัววิ่ง อีกนิดก็จะถึงห้องอยู่แล้ว แต่ก็ช้าเกินไป แจฮยอนเข้ามาประชิดตัวก่อนจะล็อคตัวเขาไว้แน่น
"มาหาเมียไง คิดถึงกันเปล่าไม่ได้เจอเป็นอาทิตย์เลย"
"หากูเจอได้ไง"
"กูรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับมึงแหละเตนล์ กล้ามากนะที่หนีกูมา"
"ปล่อยกูแจฮยอน"
"ไม่ล่ะ แล้วก็อย่าส่งเสียง"
แจฮยอนหอมขมับคนตัวเล็กเต็มแรงก่อนจะลากเตนล์ไปตามทางเดิน และหยุดอยู่หน้าห้อง 2304 คนตัวสูงแสกนคีย์การ์ดเพื่อเปิดห้องก่อนจะลากอีกคนเข้ามาข้างใน
"เชี่ย นี่มึงอยู่ห้องนี้หรอ"
ซึ่งมันคือห้องที่ตรงข้ามกับห้องของเขากับพี่โดยอง ..
กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยังวางอยู่หน้าโซฟา เหมือนพึ่งมาถึงสดๆร้อน เตนล์ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ขี้เกียจจะขัดขืนแล้ว ดิ้นไปก็เสียแรงเปล่า เขารู้ดีว่าแจฮยอนแรงเยอะแค่ไหน ตัวเขาก็เท่านี้ จะเอาแรงที่ไหนมาสู้ ยิ่งดิ้นไปแล้วมันหงุดหงิดพาลทำอะไรบ้าๆได้พังกันหมดแน่ๆ
"รู้ได้ไงว่ากูอยู่ที่นี่"
"ไม่มีอะไรเกินความสามารถกูมึงก็รู้"
"โรคจิต"
"ก็ผัวมึง"
"แค่ผัวเก่า"
คำพูดของเตนล์ทำให้เขาหงุดหงิด ไอ้นิสัยเถียงฉอดๆแบบนี้ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน อดไม่ได้ที่จะรั้งคออีกคนเข้ามาใกล้ก่อนจะกดจูบลงไปแรงๆ
"แจฮยอน มันเจ็บนะ"
"ก็ปากดีเอง"แจฮยอนกดจูบลงไปอีกครั้งก่อนจะกัดริมฝีปากล่างของอีกคนแล้วดึงเล่นจนโดนเตนล์ฟาดแขน
"ง่วงนะ ปล่อยไปนอนได้ไหม"
"นอนที่นี่ดิ่"
"อย่ามาบ้า เดี๋ยวพี่โดยองตื่นมาไม่เจอแล้วเป็นเรื่องใหญ่"
"คำก็โดยอง สองคำก็โดยอง รำคาญ"
"รำคาญให้ตายไปเลย"
"ปากแบบนี้มันน่าโดนซักที"คนตัวสูงดึงคนปากดีให้ขึ้นมานั่งบนตักก่อนจะดึงเสื้อนอนขึ้นจนพ้นจากหัว ร่องรอยที่ไม่ใช่ของเขาปรากฏอยู่เต็มกายบาง
"มองเหี้ยไร"
"นี่มึงเอากับมันใช่ป่ะ"
"เออ เอากันหลังมื้ออาหารทุกวันอะ จะทำไม"
"เหี้ยแม่ง"
แจฮยอนอุ้มเตนล์พาดบ่าก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วโยนลงไปบนเตียงเต็มแรงอย่าไม่สนใจว่าอีกคนจะเจ็บ รู้อยู่แล้วว่าคนเป็นแฟนกันมาเที่ยวด้วยกันแม่งต้องมีเรื่องอย่างว่ามาเกี่ยวอยู่แล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเสียเมื่อรู้ว่าร่างกายที่เขารักตกไปเป็นของคนอื่น
"กูเจ็บนะแจฮยอน"
"สมน้ำหน้า"
คนตัวสูงยักไหล่อย่างไม่ยี่หร่ะก่อนจะขึ้นคร่อมคนตรงหน้า เขากดจูบลงไปบนไหล่ขาวเนียนก่อนจะดูดและกัดจนเป็นรอยแดงตัดกับผิวขาวสะอาด
"แจฮยอน ไม่ทำได้ไหม นะ กูขอร้อง"
เตนล์ลูบหัวคนตัวสูงที่เขาดูออกกว่ากำลังหงุดหงิดแค่ไหนเพื่อปลอบประโลมให้อีกคนเย็นลง แจฮยอนซุกหน้าลงกับคอของเขาและเงียบไปซักพักก่อนจะสัมผัสได้ถึงความชื้น
"แจฮยอน ร้องไห้หรอ?"
"..."
"ร้องไห้ทำไม"เตนล์ดันแจฮยอนออกก่อนจะนั่งทับลงบนหน้าท้องแกร่ง เขาแอบขำนิดๆที่แจฮยอนซุกหน้าลงกับหมอนเพื่อหนีสายตาเขา
จริงๆแล้วแจฮยอนยังมีนิสัยเด็กอยู่มากและค่อนข้างอ่อนไหวตั้งแต่ที่คบกัน ทั้งๆที่ผ่านมา 2 ปีแล้วก็ยังไม่เปลี่ยนไปเลย ยังร้องไห้ง่ายเหมือนเดิม
"เป็นอะไรอ่ะ"
"กลับมาไม่ได้หรอวะ"
"แจฮยอน มันผ่านมานานแล้วนะเว้ย เรื่องของเราอ่ะ"
"2 ปีเอง"
"มันก็นานพอจนกูเริ่มใหม่ไปแล้ว"
"ทำไมเหี้ยงี้วะ
"ใครกันแน่ที่เหี้ย มึงนั่นแหละ ถ้ามึงไม่นอกใจกู กูจะเลิกกับมึงมั้ย แล้วยังมีเล็กมีน้อยให้อีพวกหน้าด้านมันส่งข้อความมากวนใจกูตลอด"
"กูบอกเป็นล้านรอบแล้วป่ะ ว่าไม่ได้นอกใจ"
"กูไม่ได้โง่ แจฮยอน กูเปิดเข้าไปเจอมึงนอนเปลือยกับผู้หญิง มันจะไม่มีอะไรได้ไง"
"กูไม่รู้ กูไม่ได้มีอะไรกับเขา"
"พอเหอะ ไม่อยากพูดถึง"เขาลุกออกจากตัวอีกคน แต่ไม่ทันที่จะลงจากเตียงดี ตัวก็โดนกระชากและกดลงบนเตียงอย่างแรง
แจฮยอนกัดไหล่เขาเต็มแรงจนเป็นรอยก่อนจะรูดกางเกงนอนออกจนพ้นเรียวขา มือแกร่งดันขาเรียวจนชิดอกจนสะโพกแอ่นขึ้น
"แจฮยอน อย่าทำ"
"nah you don't have the right to tell me what to do''
"Jay please stop"
แจฮยอนรูดซิปกางเกงก่อนจะควักความแข็งตึงออกมา รูดรั้งให้แข็งเต็มที่ก่อนจะดันเข้าไปในช่องทางนุ่มโดยไม่ได้เล้าโลม
"แจฮยอน มันเจ็บ ไอ้เหี้ย"
"อดทนหน่อย"
เขาสาวสะโพกเข้าออกช้าๆให้ช่องทางขยายมากพอก่อนจะเริ่มใส่แรงเข้าไป
"ฮึก แจฮยอน เสียว เบาๆ"เขาจับเตนล์ให้นอนคว่ำก่อนจะดึงสะโพกให้แอ่นขึ้นแล้วสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง แจฮยอนกดจูบลงไปบนแผ่นหลังขาวเนียนก่อนจะซุกเข้ากับไหล่บางแล้วขบเม้มเบาๆ มืออีกข้างก็ช่วยรูดรั้งความอึดอัดของคนตัวเล็กจนปลดปล่อยออกมาเต็มมือ
"fuck"เขาฝังหน้าลงบนไหล่บางก่อนจะเร่งขยับจนปลดปล่อยน้ำรักใส่ความอุ่นรอดที่ตอดรัดอยู่ รอจนออกมาหมดก่อนจะค่อยๆดึงมันออกมา
"พอใจมึงยัง"
"สุดๆ"
"ปล่อยกูได้แล้ว กูจะกลับห้อง"
"ไม่ให้กลับ นอนที่นี่"
"แจฮยอน"
"นอนที่นี่"
แจฮยอนดึงเตนล์มากอดไว้แน่น เขาหอมขมับอีกคนเบาๆ จนสุดท้ายก็ผลอยหลับไปทั้งคู่
.
.
.
.
เตนล์สะดุ้งตื่นตอนเช้าเขาหันไปหยิบโทรศัพท์ แจฮยอนมากดดูก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเกือบ 9 โมงแล้ว เขายกแขนหนักๆที่พาดทับหน้าท้องไว้ออกก่อนจะเริ่มแต่งตัว หวังว่าพี่โดยองจะยังไม่ตื่น เพราะถ้าตื่นแล้วไม่เจอเขา เป็นเรื่องแน่ๆ
เตนล์ใช้เวลาจัดการตัวเองไม่ถึง 10 นาทีก็เปิดประตูออกจากห้องของอีกคน
"เตนล์ หายไปไหนมา"ในขณะที่เขาจะปิดประตูห้อง เสียงทุ้มของพี่โดยองก็ดังขึ้น เขาสะดุ้งเต็มแรงก่อนจะรีบปิดประตูห้อง แล้วหันไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย
"ตื่นแล้วหรอ ทำไมตื่นเช้าจัง"เขาเดินเข้าไปควงแขนพี่โดยอง ก่อนจะพาอีกคนเข้ามาในห้องของเรา
"พี่ถามว่าไปไหนมา"
"เตนล์ไปหาเพื่อนมา"
"เพื่อน?"
"ใช่ๆ เพื่อนสมัยเรียนที่อังกฤษอะ มันมาเที่ยวภูเก็ตพอดีโคตรบังเอิญเลย ห้องมันอยู่ตรงข้ามนี่เอง"
"เพื่อนคนไหน"
"พี่โดยองไม่รู้จักหรอก ไม่่ค่อยสนิทกัน"
"หรอ"เสียงทุ้มต่ำที่กดลงทำเตนล์เสียวสันหลัง เขาได้แต่ซุกหน้าลงกับไหล่อีกคนเพื่อหนีสายตา
"ง่วงจังเลยเนี่ย ไปนอนต่อกันเถอะ ยังเช้าอยู่เลย"เขาดึงคนตัวสูงเข้าไปในห้องนอนก่อนจะล้มตัวลงบนเตียง เตนล์นอนลงบนเตียงก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
โดยไม่รู้เลยว่าเสื้อที่ใส่มา ไม่ใช่เสื้อตัวเดียวกับเมื่อคืน
#relationshitJDT
Comments
Post a Comment